Τί σημαίνει «Αρμαγεδδών της σύγχρονης ηθικής»;

Πολλά πράγματα στη ζωή δεν είναι αυτό που φαίνονται. Έτσι λοιπόν και η σύγχρονη ηθική έχει πλευρές άνευ λογικής και ανθρωπισμού οι οποίες δεν γίνονται αντιληπτές άμεσα, διότι ο τρόπος σκέψης μας έχει γίνει απλοϊκός, αφελής και δογματισμένος.  Έτσι πια δεν εξετάζουμε γεγονότα και καταστάσεις όπως θα έπρεπε να κάνουμε ώστε να οδηγηθούμε στην αλήθεια, αλλα κρίνουμε βασει στερεοτυπικών συνειρμών χωρίς να εξετάζουμε τα πράγματα βαθύτερα απο την επιφάνειά τους.

Στις μέρες μας λοιπόν η ηθική εχει καταντήσει (από κοινωνική επιστήμη) να είναι ένα συνοθύλευμα κανόνων κρίσης της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Εκ πρώτης άποψης δεν φαίνεται παράλογο ή και κακό, αντιθέτως μάλιστα  στην επιφανειακή μας κρίση, φαντάζει ως κοινωνική μέριμνα.

Ας επικεντρωθούμε όμως για λίγο στη λέξη «κανόνας». Ο Κανόνας είναι μια συνήθης ατραπός της οποίας η εφαρμογή ορίζει συνήθη αποτελέσματα.
Το αντίθετο του κανονικού (αυτού δηλαδή που ακολουθεί τον κανόνα) ειναι ο αντικανονικός. Γιατί ο «κανόνας» εχει αντίθετο; Μήπως διότι το αντίθετο είναι εκείνο το οποίο ορίζει την ύπαρξη του κανόνα; Είναι λοιπόν αυτό που λέμε ότι «η εξαίρεση στηρίζει τον κανόνα» διότι ο κανόνας δεν είναι αξίωμα.

Ανάγοντας λοιπόν την παραπάνω φράση στην σύγχρονη ηθική, δεν μπορούμε παρά να  έχουμε εξαιρέσεις και στην ηθική. Για παράδειγμα, λέμε ότι η ειναι ανήθικη η αφαίρεση μιας ζωής, δηλαδή ο «φόνος». Όμως η αφαίρεση της ζωής κάποιου εγκληματία, θεωρείται σε μερικές περιπτώσεις ηθικός. Έστω ότι αυτός ο φόνος είναι ένα αναγκαίο κακό και λόγω ανάγκης εκπίπτει από τον κανόνα.  Η μαζική αφαίρεση ζωών στον πόλεμο, έχει θεωρηθεί εξίσου  εξαιρετέα από αυτό τον κανόνα ηθικής, ακόμα και σε περιπτώσεις όπου ο πόλεμος γίνεται από οικονομική απληστία μιας ολιγαρχίας (βλέπε σταυροφορίες και βατικανό). Η δε θανάτωση των ηθικών αυτουργών των πολλαπλών αυτών φόνων, θεωρείται δολοφονία και εκπίπτει από την εξαίρεση της εκτέλεσης του ηθικού αυτουργού ως εγκληματία (παρότι είναι εγκληματίας κατα συρροήν), και έτσι θεωρείται μη-ηθική.

Όπως παρατηρούμε ξύνοντας ελαφρώς την επιφάνεια, οι εξαιρέσεις στην ηθική όπως στο παραπάνω παράδειγμα, είναι πολύ βολικά τοποθετημένες ώστε να εξυπηρετούν συμφέροντα λίγων και πολλές φορές να παρακαθοδηγούν την κοινή γνώμη, με αποτέλεσμα εκδηλώσεις οι οποίες βάσει του ηθικού κανόνα ειναι ανήθικες, να φέρονται ως ηθικές και να γίνοται κοινωνικά αποδεκτές. Υπό τη μάσκα της ηθικής λοιπόν, τα συμφέροντα των λίγων γίνοται λαϊκώς αποδεκτά παρ’οτι είναι επιβλαβή.

Εν κατακλείδι, η σύγχρονη ηθική είναι ένα σύνολο κανόνων συμπεριφοράς με βολικά τοποθετημένες εξαιρέσεις. Ειναι παράλογο και απάνθρωπο.

Η επιλογή της λέξης  «Αρμαγεδδών», δεν είναι τυχαία. Ο Αρμαγεδδών κατά τη χριστιανική Αποκάλυψη είναι ο καταστροφέας του κόσμου.  Αυτός όμως ο αρμαγεδδών φιλοδοξεί να είναι ο καταστροφέας του κόσμου του μισανθρωπικού ολοκληρωτισμού που παράφρονα κτίστηκε στις πλάτες της ανθρωπότητας τα τελευταία (περίπου) 2100 έτη.

Η Λογική και η Αρετή που προβάλλονται μέσω του Αρμαγεδδώνα της σύγχρονης ηθικής, δεν είναι κανόνες, αλλά αποτελεσματικώς εφαρμοσμένα (στο παρελθόν) αξιώματα και γι’ αυτό είναι οι μόνες σταθερες αξίες κρίσης, επάνω στις οποίες μπορούμε να στηρίξουμε σταθερά και ανθρωπιστικά φρονήματα. Τις βάσεις δηλαδή, για την πνευματική εξύψωση του ανθρώπινου γένους.

Ενημέρωση:
Τωρα μπορείτε να αφήνετε σχόλια και χωρις registration στο WordPress.